علائم بیماری ایدز بعد از ده سال
ویروسی اچ‌آی‌وی بعد از ورود به بدن، شروع به از بین بردن سلولهای ایمنی میکند و این پروسه در سه مرحله اتفاق می‌افتد. مرحله حاد، مرحله عفونت مزمن و مرحله آخر و کشنده عفونت که ایدز نامیده می‌شود. علائم این بیماری در مراحل مختلف آن، متفاوت اند.
- مرحله حاد:اولین علائم عفونت اچ‌آی‌وی مشابه بیماری آنفلوانزا بوده و معمولا چند هفته پس از ابتلا به ویروس ظاهر می‌شوند. البته ممکن است بسیاری از افراد در این مرحله هیچ علامتی نداشته باشند.
- مرحله مزمن:از زمان برطرف شدن علایم اولیه تا زمان بروز علایم مرحله آخر عفونت را مرحله مزمن می‌نامند. معمولا در این مرحله که عفونت بدون علامت ویروس اچ‌آی‌وی نیز نامیده می‌شود، علامتی مرتبط با ویروس اچ‌آی‌وی ظاهر نمی‌شود. درصورتی‌که فرد هیچ داروی ضدرتروویروسی برای عفونت خود استفاده نکند، به‌طور متوسط علایم بیماری ایدز بعد از 10 سال بروز پیدا کرده و فرد را درگیر می‌کنند.
در این بازه زمانی ویروس در بدن حضور داشته و میتواند دیگران را مبتلا کند اما علامت واضحی ایجاد نمی‌کند. درواقع می‌توان لنفادنوپاتی پایدار را تنها علامت این مرحله به شمار آورد (اگر تورم غدد لنفاوی گردن و یا کشاله ران بیش از سه ماه ادامه یابد، به آن لنفادنوپاتی ژنرالیزه پایدار (PGL) گفته می شود).
ایدز:درصورتی‌که فعالیت ویروس اچ‌آی‌وی با مصرف داروهای ضد رتروویروسی کنترل و درمان نشود، تبدیل به مرحله آخر و کشنده عفونت به نام ایدز می‌شود. هیچ جدول زمانی یا الگوی دقیقی در رابطه با فاصله زمانی بین ابتلا به ویروسHIV و شروع مرحله آخر بیماری وجود ندارد اما به‌طور میانگین گفته می‌شود، بیماری اگر درمان نشود، پس از 10 سال ایدز را به‌وجود می‌آورد. در این مدت ویروس به‌طور نامحسوس با تکثیر درون سلول و بافت‌ها چندین برابر شده و به‌تدریج سلولهای ایمنی را از بین می‌برد. حداکثر طی سه سال بعد از شروع علائم مرحله آخر بیماری ایدز، عفونت‌های میکروبی و قارچی باعث مرگ بیمار می‌شوند.
در سومین و شدیدترین مرحله عفونت اچ‌آی‌وی (ایدز)، سیستم ایمنی به شدت تضعیف شده و معمولاً تعداد گلبولهای سفید T سل (سلولهای +CD4 ) به کمتر 200 عدد می‌رسد (تعداد نرمال این سلول‌ها 500 تا 1600 سلول در میلیمتر مکعب خون است). در این شرایط سیستم ایمنی توانایی تشخیص و کنترل عفونت‌های میکروبی و قارچی را از دست می‌دهد و درنتیجه، عفونت‌های فرصت‌طلب که در افراد عادی بیماری‌زا نیستند باعث بیماری فرد شده و می‌توانند خطرناک و کشنده باشند.
علایم بیماری ایدز بعد از ده سال (علائم مرحله آخر بیماری)
این مرحله معمولا در افرادی که اصلا دارو مصرف نکرده یا داروها را به‌صورت منظم و پایدار استفاده نمیکنند، به‌وجود می‌آید. از علائم بیماری ایدز در این مرحله، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تب‌های مداوم بیش از درجه 37.8 درجه سانتیگراد
- اسهالی که بیش از چند هفته طول بکشد
- لرز شدید و تعریق شبانه
- کاندیدیازیس دهان (برفک و لکه‌های سفید در اطراف دهان)
- زخم‌های تناسلی یا مقعدی
- خستگی شدید
- انواع لنفوم
- پنومونی
- تنگی نفس
- اختلال در بلع
- کما
- راش‌های پوستی که می‌توانند قهوه‌ای، قرمز، بنفش یا صورتی باشند
- عفونت ویروسی Molluscum contagiosum که باعث ایجاد برجستگی‌های کوچک و گوشتی‌رنگ روی پوست می شود
- بثورات دردناک و تاول‌زا (زونا): درواقع ویروسی که باعث آبله‌مرغان می‌شود، میتواند در افراد مسن بالای 60 سال یا افراد جوان HIVمثبت منجر به بیماری زونا شود.
- سرفه‌های منظم و مشکلات تنگی نفس
- کاهش وزن قابل توجه بی‌دلیل و بدون برنامه‌ریزی (بیش از ۱۰درصد وزن در ماه): عفونت‌هایی که در اثر ابتلا به اچ‌آی‌وی به‌وجود می‌آیند، می‌توانند باعث کاهش وزن شوند. به علاوه، اکثر بیماران درگیر ایدز، حوصله‌ای برای خوردن غذا ندارند (سندروم هدر رفتن).
- سردردهای مداوم
- مشکلات حافظه و سایر مشکلات عصبی
- مشکلات بینایی
عفونت های فرصت‌طلبی که می‌توانند باعث علائم بیماری ایدز بعد از ده سال شوند، عبارتند از:
– مننژیت کریپتوکوکی: این یک عفونت قارچی است که معمولاً مغز و ریه ها را درگیر می کند، قارچی که باعث مننژیت کریپتوکوکی می شود در خاک سراسر جهان یافت می شود. بیشتر در خاک آلوده به فضولات پرندگان دیده می شود. این بیماری اغلب زمانی که تعداد گلبولهای سفید CD4+ T فرد به کمتر از 100 سلول در هر میلیمتر مکعب خون برسد در بیماران مبتلا به ایدز بروز میکند
– انسفالوپاتی: بیماری های است که عملکرد در سلولهای مغز را تغییر می دهد و منجر به اختلال شناختی مشکلات ذهنی و حافظه می شود. انسفالوپاتی معمولاً توسط یک عامل عفونی مانند باکتری، ویروس یا توسط انگل توکسوپلاسما ایجاد می شود.
و اغلب زمانی رخ می دهد که تعداد گلبولهای سفید CD4+T فرد کمتر از 50 سلول در هر میلی متر مکعب خون باشد.
– لوکوآنسفالوپاتی: چند کانونی پیشرونده (PML) لوکوآنسفالوپاتی چند کانونی پیشرونده یک اختلال نادر در سیستم عصبی است که توسط یک پولیوما ویروس انسانی( JC )ایجاد و منجر به تخریب غلاف میلین در اطراف رشته‌های عصبی مغز می‌شوند. غلاف میلین یک پوشش چربی است که به عنوان عایق در اطراف رشته های عصبی مغز عمل می کند. علائم این بیماری عبارتند از زوال ذهنی، از دست دادن بینایی، اختلالات گفتاری، ناتوانی در هماهنگی حرکات، فلج و در نهایت تشنج و کما.
این بیماری زمانی رخ می دهد که تعداد گلبولهای سفید CD4+T کمتر از 200 سلول در هر میلی متر مکعب خون باشد.
– توکسوپلاسموز: – این وضعیت زمانی رخ می دهد که یک انگل مغز را آلوده کند. علائم شامل گیجی یا رفتار هذیانی، سردرد شدید، تب، تشنج و کما است. این انگل در افراد مبتلا به ایدز میتواند روی چشم تأثیر بگذارد و باعث درد چشم و کاهش بینایی شود.
توکسوپلاسموز به احتمالا زمانی در افراد مبتلا به ایدز رخ می‌دهد که تعداد گلبولهای سفید CD4+ T به زیر 100 سلول در هر میلی متر مکعب خون برسد.
– سیتومگالوویروس (CMV): اگرچه این ویروس میتواند کل بدن را تحت تأثیر قرار دهد، اما معمولاً در افراد مبتلا به ایدز شبکیه چشم را هدف قرار داده و باعث تاری دید و در موارد شدیدتر، کوری می‌شود. سایر علائم رایج شامل اسهال مزمن و مشکلات عصبی است که اغلب زمانی رخ می‌دهند که تعداد گلبولهای سفید CD4+ T به کمتر از 100 عدد در هر میلیمتر مکعب خون رسیده باشد.
– کریپتوسپوریدیوز: نوعی انگل است که میتواند باعث اسهال مزمن شود. علائم دیگری شامل گرفتگی معده، حالت تهوع، خستگی، کاهش وزن، کاهش اشتها، استفراغ و کم آبی نیز از عوارض این بیماری هستند. درمان این عفونت دشوار است
– مایکوباکتریوم آویوم کمپلکس: ، یک عفونت باکتریایی است که باعث تب مداوم، تعریق شبانه، خستگی، کاهش وزن، کم خونی، درد شکم، سرگیجه، اسهال و ضعف می‌شود. باکتری مایکوباکتریوم در آب، گرد و غبار و مدفوع پرندگان یافت شده و اغلب در افراد سالم مشکلی ایجاد نمی‌کند. این بیماری اغلب زمانی رخ رخ می‌دهد که تعداد CD4ها به کمتر از 50 عدد در هر میلی متر مکعب خون رسیده باشد.
– کاندیدیازیس: کاندیدیازیس عفونتی است که توسط قارچ های کاندیدا ایجاد شده و شایع ترین عفونت قارچی مرتبط با بیماری ایدز می‌باشد. این عفونت میتواند کل بدن را تحت تاثیر قرار دهد، اما بیشتر در دهان ظاهر شده و برفک دهان نامیده می‌شود. در واژن زنان نیز رشد بیش از حد مخمر میتواند باعث تحریک، خارش، سوزش و ترشحات سفید غلیظ شود.
– هرپس سیمپلکس: عامل تبخال تناسلی است که تاول‌هایی دردناک در ناحیه تناسلی ایجاد کرده و در مرحله پیشرفته ایدز شایع است.
– ویروس پاپیلومای انسانی (HPV): این بیماری شایع ترین بیماری مقاربتی (STD) در ایالات متحده است. HPV میتواند باعث ایجاد زگیل در مقعد، دهانه رحم، مری، آلت تناسلی، مجرای ادرار، واژن و فرج شود. مطالعات نشان داده‌اند که انواع خاصی از HPV در ایجاد سرطان دهانه رحم و مقعد نقش دارند. بنابراین افراد مبتلا به ایدز در معرض خطر بیشتری برای این نوع از سرطان‌ها، قرار دارند.
– کوکسیدیومیکوزیس: عفونتی است که در اثر استنشاق قارچی به نام Coccidioides immitis ایجاد می‌شود. این قارچ عمدتاً در خاک‌های آلوده یافت شده و اغلب، ریه‌ها را درگیر میکند. در موارد شدیدتر، می تواند کلیه‌ها، سیستم لنفاوی، مغز و طحال را نیز درگیر کند. علائم آن شامل سرفه، کاهش وزن و خستگی است.
– هیستوپلاسموز: نوعی عفونت قارچی است که تقریباً همیشه ریه‌ها را در افراد مبتلا به ایدز درمان نشده درگیر میکند، اگرچه ممکن است سایر اندام‌ها نیز تحت‌تأثیر این عفونت قرار گیرند. قارچ به‌وجود آورنده این عفونت، معمولاً در خاک آلوده به فضولات پرندگان یافت شده و برای ایجاد بیماری باید استنشاق شود.
علائم و نشانه‌های آن عبارتند از تب بالا. کاهش وزن، شکایات تنفسی، بزرگ‌شدن کبد، طحال یا غدد لنفاوی و کاهش فشار خون.
– پنوموسیستیس کارینی: از دیگر عفونت‌های ریه در افراد مبتلا به ایدز است. این بیماری معمولاً در اثر استنشاق کیست‌انگل پنوموسیستیس منتقل شده و علائمی شامل تب، سرفه، مشکل در تنفس، کاهش وزن، تعریق شبانه و خستگی را به وجود می‌آورد.
احتمالا، زمانی این عفونت میتواند در فرد رخ دهد که تعداد گلبولهای سفید CD4+ T به زیر 200 عدد در هر میلیمتر مکعب خون برسد. به‌طورکلی عفونت‌های ریه از علایم شایع در افراد مبتلا به ایدز بعد از ده سال می‌باشند و این افراد در معرض خطر ابتلا به ذات‌الریه باکتریایی مکرر هستند. باکتری‌ها می‌توانند ریه‌ها را آلوده کرده و منجر به مشکلاتی از سرفه خفیف تا ذات الریه شدید شوند. پنومونی‌های مکرر زمانی اتفاق می‌افتد که تعداد گلبولهای سفید CD4+ T کمتر از 200 سلول در هر میلیمتر مکعب خون باشد.
– سل (TB): نوعی عفونت باکتریایی جدی و اغلب کشنده است که در درجه اول ریه ها را آلوده میکند. سل زمانی منتقل می‌شود که فرد مبتلا به سل فعال، سرفه یا عطسه کرده و ذرات میکروسکوپی را در هوا پخش کند. در صورت استنشاق، این ذرات، فرد سالم درگیر سل می‌شود.
– لنفوم غیر هوچکین: این تومورها در صورت اختلال در تولید و بلوغ گلبولهای سفید خون در سیستم لنفاوی ایجاد می‌شوند.
– سارکوم کاپوزی: شایع ترین سرطان مرتبط با ایدزِ درمان نشده است. ضایعات قرمز مایل به بنفش که معمولاً روی پوست ظاهر می شوند را به‌وجود آورده و همچنین میتواند غدد لنفاوی، دهان، دستگاه گوارش و ریه‌ها را درگیر کند.
– زونا: زونا در اثر فعال شدن مجدد ویروس آبله مرغان ایجاد شده و ممکن است باعث ایجاد بثورات دردناک یا تاول‌هایی بر پوست شود.
در افراد مبتلا به HIV که تحت درمان با داروهای ضدرتروویروسی قرار گرفته انند، ممکن است پس از ده سال به دنبال عوارض جانبی داروها مشکلاتی برای فرد ایجاد شود. برای مثال مصرف بسیاری از داروهای مذکور ممکن است بیماری کبدی را به همراه داشته باشد.
منابع:
https://www.hiv.gov/hiv-basics/overview/about-hiv-and-aids/symptoms-of-hiv
2.https://www.everydayhealth.com/hiv/guide/symptoms/
https://www.webmd.com/hiv-aids/understanding-aids-hiv-symptoms
https://www.tht.org.uk/hiv-and-sexual-health/about-hiv/stages-hiv-infection
5.https://myallamericanhospice.com/expect-last-stage-aids-death/
